Pandemie of niet, CB is er voor haar studenten
“Have the courage to follow your heart and intuition. They somehow know what you truly want to become.” Wijze woorden van Steve Jobs, die terugkijkend voor ons, Lilianne en Rebecca Koopmans, een rode draad zijn geweest tijdens onze studie Creative Business.
In een vierdelige serie artikelen blikken de eeneiige tweelingzussen en oud CB’ers, Rebecca en Lilianne terug op hun studietijd bij Creative Business. In dit eerste deel richten ze zich op de eerste anderhalf studiejaren.
Geschreven door: Lilianne en Rebecca Koopmans. Headerfoto: Juli Roord
Hoe vat je vier geweldige jaren CB samen in een korte reeks blogs? Dat is een behoorlijke uitdaging want er valt zoveel te vertellen! Toch wagen we een poging: van onze studiekeuze maken tot het vinden van een afstuudeerproject, van studeren tijdens corona, tot afscheid nemen. We nemen je mee in een soort ode aan CB, want we hopen dat je de studie net zo leuk en waardevol (gaat) vindt(en) als ons.
CB is voor ons een creatieve en leerzame speeltuin geweest: een veilige plek waar we ons professioneel en persoonlijk hebben ontwikkeld. Tijdens de studie probeerden we van alles uit, ontdekten we wat ons meer en minder aanspreekt en keken we steeds opnieuw: wat is onze volgende stap? Wat vinden we leuk?
Elke keer kozen we voor wat we diep van binnen leuk vonden en waarvan we voelden dat we er meer over wilden leren. Noem het intrinsieke motivatie, noem het intuïtie. Hoe dan ook, toen leken het losstaande keuzes, maar achteraf gezien hebben ze ons precies gebracht waar we wilden zijn.
Wat ging er vooraf aan CB
Zeven jaar geleden stonden we met ons Hippisch Management mbo-diploma op zak en met het gevoel “gefaald” te hebben, omdat we geen passende hbo-studie hadden gevonden. We stonden ineens aan het begin van een periode die zou uitlopen op twee tussenjaren. Bijna werden het er drie, maar net op het nippertje stuurde een oud-docent ons de studie Creative Business door, en vanaf dat moment wisten we: we hebben de studie gevonden die we al die tijd zochten! Wederom kozen we dezelfde studie, maar wel allebei los van elkaar. We zijn niet voor niets een eeneiige tweeling.
Dus, we pakten onze koffers, want we verhuisden voor onze studie naar de (halve) andere kant van het land: van Almere naar Glanerbrug. Oftewel: van het ene gat naar het andere (met alle respect), elk met hun eigen charme waar we van zijn gaan houden.
Achteraf gezien gebeurt niets zonder reden. Onze twee tussenjaren bleken een belangrijke voedingsbodem voor het vervolg.
Op vier benen
Een week voordat we ons echt studenten konden noemen, zwaaiden onze ouders ons uit vooronze nieuw ingerichte studentenkamer. Het besef daalde in toen de lampen van onze vaders oude Volvo de hoek om verdwenen: we stonden nu echt op onze eigen (vier) benen. Maar we hadden elkaar, en veertien andere huisgenoten. Een nieuwe fase stond voor de deur: een fase waarin het eten niet meer op tafel zou staan als we thuis kwamen. Een fase waarin we leerden waarderen wat voor een luxe het is om een goed werkende stofzuiger te hebben. Ja, dan weet je dat je volwassen wordt…
Virtuele start
Maandag 24 augustus 2020
‘Hallo allemaal,’ een blikkerige stem van onze eigen SLB’er verwelkomde ons en onze klas op onze eerste schooldag, van achter onze eigen laptops, apart in onze eigen studentenkamer. Teamsen met zo’n grote groep was zo’n nieuw begrip dat zelfs onze laptops eraan moesten wennen: die protesteerden vaker dan eens en vielen geregeld uit. Gelukkig waren we niet de enigen…
We zaten met een onrustig gevoel in onze maag en met de vraag: is dit echt de studie die de weg baant naar de toekomst die we willen? Maar welke toekomst was dat dan? Het idee dat we op dat punt in ons leven al moesten weten wat we de rest daarvan wilden doen, drukte op onze schouders. News flash: achteraf gezien helemaal nergens voor nodig natuurlijk, maar nu lopen we op de zaken vooruit. 😉
Naast de grote levensvragen maakten we ons ook druk om de kleine: een mentaal smoelenboek aanleggen. Want je plekje vinden op de studie begint bij het leren van de namen van je klasgenoten en docenten. Als je een beetje zoals wij bent, dan doe je je uiterste best om alle juiste namen bij de juiste gezichten te plakken, maar glippen ze net zo goed – en onbedoeld – uit je geheugen.
Wat ons als ‘Corona Pech-Studenten’ enorm hielp bij de spaarzame SLB-live lessen, om niet compleet voor aap te staan, was ons geheime wapen: het digitaal leskrijgen via Teams of het beruchte Blackboard, waar alle namen zichtbaar waren. Het smoelenboek gepresenteerd op een zilveren plaatje.
De schaarse momenten waarop we de schoolgangen van CB mochten leren kennen, waren dé kans om dit in de praktijk te testen. Maar voor docenten net zo. Zo kwam een van ons wel eens een docent tegen die vrolijk zwaaide. Kende mijn zus deze docent, of had ik een les gemist? vroegen we ons dan af. Van dat laatste wisten we vrij zeker dat dat niet het geval was. De oplossing: gewoon terugzwaaien, om je zus geen zwart voetje te bezorgen. Thuis losten we het mysterie dan wel op. Het voordeel? Zo leerden we dubbel zoveel mensen kennen! Hoe dan ook, wij gaven docenten ook wel een extra uitdaging als eeneiige tweeling 😉
Maar goed, alle gekheid op een stokje, we gaan over op het echte werk.
Het echte werk
Die (virtuele) start was het begin van de eerste anderhalf jaar waarin we een basis gingen leggen voor het creatieve vakgebied, onze creativiteit (opnieuw) aanwakkerden en vooral breed oriënteerden. Het waren jaren waarin we dicht op de lesstof zaten en deze direct in de praktijk toepasten. Zoals net vergaarde informatie over (media)psychologie, die we tijdens het maken van campagnes goed in de praktijk konden toepassen.
Bijna al onze lessen volgden we de eerste anderhalfjaar online. Dat maakte het soms intens, omdat je veel opdrachten alleen achter je laptop moest maken. Even snel sparren met een medestudent kon niet. Maar dat was ook het mooie eraan: het liet ons echt creatief nadenken. Met weinig middelen leerden we veel voor elkaar te krijgen. Dat is het mooie van CB: ze wakkert je creativiteit aan en waardeert het. Experimenteren wordt gestimuleerd en gewaardeerd. Als student krijg je soms ook de kans om een opdracht buiten de studie op te pakken. Zo heeft CB student Juli Roord de prachtige foto van ons genomen die als header is gebruikt van dit artikel.
Een ander voorbeeld is de filmposter die we in ons eerste kwartiel van het eerste jaar moesten maken voor de lessen Photoshop en InDesign, waarbij we eigen foto’s moesten gebruiken. Het ging om een Sc-Fi poster, die ons kortverhaal in beeld moest vertalen. Voor de poster moesten we eigen foto’s gebruiken. Best een uitdaging als je wereld niet groter is dan je kamer.
Rebecca had voor haar verhaal en poster een kas nodig, maar die was in geen mijlen te vinden. Op een late middag zei haar vriend: ‘Kom, laten we even gaan wandelen.’ De buitenlucht snuiven was toen een grote luxe die ze zich voor haar gevoel eigenlijk niet kon permitteren. Toch besloot ze te gaan en zonder het door te hebben, werd het donker. Soms zijn er momenten dat je denkt: wonderen bestaan. Dit was ook zo’n moment, want aan de horizon verscheen een door een stad verlichte avondhemel. ‘Het lijkt wel een kas,’ realiseerde Rebecca zich. En zo had ze én ontspanning, én een missende schakel voor haar filmposter. Een belangrijke les voor alle creatievelingen: soms is het nodig om even afstand te nemen, om zo tot de oplossing te komen, letterlijk of figuurlijk. En het was een goede oefening om een open en creatieve mindset te trainen.
Ondanks de online lessen hadden we niet het gevoel dat we achterliepen. Ja, we misten contact met onze medestudenten, maar hé, vriendschappen hebben we ook kunnen sluiten door hele lange mails en appjes over en weer te sturen. Nooit hebben we het gevoel gehad alleen te zijn. En mocht dat wel het geval zijn geweest, dan bood CB een vangnet aan: docenten of studentpsychologen waarmee je in gesprek kon. Dat is het mooie van CB: of er nou een pandemie heerst of niet, ze is er voor haar studenten.
De eerste keuzehorde overwonnen: op naar de volgende
Tijdens deze eerste jaren waren de woorden van Steve Jobs onze leidraad. Niet omdat we per se zo’n fan van hem zijn, maar omdat we resonantie voelden met zijn woorden. Tijdens onze tussenjaren hadden we hiermee geëxperimenteerd, en nu pasten we het toe in onze studie. Want kiezen hield niet op bij de keuze voor Creative Business: tijdens de studie zijn er vele momenten waarop je opnieuw een richting mag bepalen; je specialisatie, je stage, je minor, je 3S-project en je afstuderen. Iedere keer weer de mogelijkheid om je eigen richting op te gaan. En te experimenteren.
De volgende keuzehorde die we mochten overwinnen stond voor de deur: welke specialisatie zouden we kiezen? Maar dat, beste lezer, is een verhaal voor een volgende keer.